Beton komórkowy nazywa się właśnie w ten sposób, ponieważ jest to materiał budowlany, w którym występują zamknięte pęcherzyki powietrza, zwane „komórkami”. Te pęcherzyki powietrza są równomiernie rozłożone w całej objętości betonu, dzięki czemu tworzą one lekką, porowatą strukturę materiału.

Beton komórkowy może być produkowany na różne sposoby, ale najczęściej stosuje się w nim dodatki, takie jak proszek aluminiowy lub proszek wapienny, które reagują z mieszanką betonową, uwalniając dwutlenek węgla lub wodór. Reakcja ta powoduje powstanie pęcherzyków powietrza, które zwiększają objętość betonu i zmniejszają jego gęstość.

Dzięki temu, że beton komórkowy jest lżejszy niż tradycyjny beton, ma on mniejsze wymagania co do nośności gruntu, co może być szczególnie korzystne w przypadku budowy na słabych podłożach lub na terenach o niestabilnym gruncie. Beton komórkowy jest także dobrym izolatorem termicznym i akustycznym, co czyni go popularnym materiałem do budowy ścian i stropów w budynkach mieszkalnych i przemysłowych.